ميرسد مردي كه دارد در دلش رازي بزرگ

فكر رستـــاخيز ديگر طــــرح آغازي بزرگ
 

سينه هامان از سكوت تلخ تنهـــــا يي گر فت

حسرت فـــريا د دار يم و هم آ وازي بزرگ

سا يه هاي دلهــــر ه شوق پريد ن را گر فت

كو عقـــابي تا كند تفسيـــر پر واز ي بزرگ

راز ها نا گفــــته داريم و سخنهـــــــا بي شمار

كا ش مي شد فر صت يك طرح و ابرازي بزرگ

منتظـــر هستــــيم روزي قصـــه ها مان گل كند

مرد ي از ره باز آ يد قصــــه پر داز ي بزرگ

منتـــــظر هستــــيم مردي آيد از آ ن سوي خاك

پرده بر دارد شبي از نكتــــه و رازي بزرگ

در حصار واژه هاي گنگ و مبهـــم گم شد يم

حا فظـــي ديگر ببا يد يا غزلســــاز ي بزرگ
 

  p>