ميرسد مردي كه دارد در دلش رازي بزرگ

 

 

 

فكر رستـــاخيز ديگر طــــرح آغازي بزرگ
 

 

  

سينه هامان از سكوت تلخ تنهـــــا يي گر فت

 

 


حسرت فـــريا د دار يم و هم آ وازي بزرگ

 

 


سا يه هاي دلهــــر ه شوق پريد ن را گر فت

 

 


كو عقـــابي تا كند تفسيـــر پر واز ي بزرگ

 

 


راز ها نا گفــــته داريم و سخنهـــــــا بي شمار

 

 


كا ش مي شد فر صت يك طرح و ابرازي بزرگ

 

 


منتظـــر هستــــيم روزي قصـــه ها مان گل كند

 

 


مرد ي از ره باز آ يد قصــــه پر داز ي بزرگ

 

 


منتـــــظر هستــــيم مردي آيد از آ ن سوي خاك

 

 


پرده بر دارد شبي از نكتــــه و رازي بزرگ

 

 


در حصار واژه هاي گنگ و مبهـــم گم شد يم

 

 


حا فظـــي ديگر ببا يد يا غزلســــاز ي بزرگ
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  p>